Her gün yeni bir şeyle donanıyordum. Coğrafya, fizik, kimya, edebiyat, matematik, biyoloji, dil… Ailem bana süreki bir şeyler anlatıyordu. Bazen bir mühendislik konusu geliyordu önüme, bazen bir kelimenin peşinde kitap kitap koşuyorduk. Aynı Uzun İhsan Efendi’nin Puslu Kıtalar Atlas’ında sözünü ettiği gibi kocaman bir Atlas Vacui’m …
Puslu Kıtalar Atlası’ndan bir minik paragraf mütemadiyen döner durur kafamda. Okuduğum anda etkilendiğim, kendimle örtüştürdüğüm, bir şekilde yolundan, izinden gitmeye çalıştığım, öyle fark ettiğim, gönülden inandığım bir cümle, inanç, yaşam biçimi.. Bir sürü düşüncenin birleşimi. Üzerine çok düşünmüşümdür, düşünüyorum hâlâ. Uzun İhsan Efendi şöyle der …
